V2016
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Erik
21 Januari 2016 | Vietnam, Hanoi
Donderdag 21 januari, de dag dat Vietnam rouwt om de dood van de ruim 200 jarige reuzenschildpad uit het Hoan Kiem meer Dagelijks liepen we langs dit meer in Hanoi, nooit zagen we de schildpad maar hij was er wel, de nationale mascotte. Dit voorspelt niet veel goeds voor het land......
Gisteren was onze laatste dag in het drukke Hanoi. We hadden het nu wel zo'n beetje gehad met het gefriemel en getoeter, goed om verder te trekken. Maar eerst wilden we nog even onze voorraad Vietnamese Dong aanvullen omdat er een flinke fee werd gerekend bij het gebruik van mijn creditcard bij het afrekenen van het hotel.
De receptionist stuurde ons naar de ANZ Bank omdat daar 5 miljoen dong kon worden gepind, elders is dat 2 miljoen. Echter, het werkte voor geen meter. Geen geld, noch op de ABN-pas, noch op de SNS-pas, noch op de ING-pas. Met de smoor in liepen we terug naar het hotel, passeerden nog 7 betaalautomaten waar eveneens geen dong door de gleuf gleed. Voordat ik mijn creditcard in de strijd gooide, gingen we achter de laptop zitten en bekeken onze ABN rekening. "Pinnen in het buitenland" googleden we en jawel hoor, daar kwam de aap uit de mouw. Al onze passen waren Europapassen. Gauw er wereldpassen - wat is internet toch fijn - van gemaakt en weer naar de bank. Onderweg schoot Letty een Nederlands paar aan en die gaven ons de tip van de Citybank. Daar pinden we moeiteloos 14 miljoen dong op 1 pas.......
Een taxi bracht ons om 19.00 uur naar het station waar we al om 19.20 uur inscheepten op de nachttrein naar Hue. We schrokken flink. Ondanks positieve verhalen van diverse vrienden lag dit toch wel buiten onze comfortzone. Een kleine, smalle, donkere coupé met twee beneden bedden en twee bovenbedden. Bij het reserveren waren alle beneden bedden al uitverkocht, dus vooruit maar, een bovenbed. Maar dit hadden we niet verwacht. We waren gedwongen op ons bed te zitten of om op de gang te staan, andere smaken waren er niet.
Om een lang verhaal kort te maken, viel het achteraf best wel mee. De bedden lagen prima en we sliepen eigenlijk de hele nacht best goed ondanks het feit dat Guus Meeuwis de hele nacht luidkeels meereisde (gedeng gedeng, gedeng gedeng, etc.).
Om half tien arriveerden we in Hue waar onze transfer al klaar stond om ons naar het Jade hotel te brengen. De ontvangst was weer echt Vietnamees: thee, koffie, een schaal vruchten, vruchtensap, een kaart van de stad en persoonlijke uitleg over de bezienswaardigheden.
Het is nog steeds bewolkt maar lekker warm, 24 graden. Hue is een veel rustiger stad dan Hanoi en heeft brede wegen met aan beide zijn moderne winkels. Het eten is hier heel anders dan in Hanoi, we lunchten met een soort pannenkoekjes met daarin garnalen, varkensvlees, groenten, en dat alles wordt in een kommetje soep gedoopt vergezeld van de verse groenten als sla, koriander en andere verse kruidige blaadjes. Er zat een pindasaus bij die ons eerder aan een natte hond dan aan pindakaas deed denken, het was wel even wennen maar als je over de natte hond heen was, smaakte het toch wel. Ditmaal aten we ook gestoomde loempia's, echt heerlijk.
Vanuit Hue de hartelijke groeten.
PS. inmiddels heb ik een aantal foto's en video's op deze site gezet maar van Esther kreeg ik te horen dat dat niet gelukt was. Ik ga eraan werken.
Nogmaals PS. Het is gelukt. Let bij het videootje vooral op de (niet)actie van de twee agenten rechts in beeld. Aan het eind van het filmpje komt er toch nog een flitsende actie van één van de twee.
Gisteren was onze laatste dag in het drukke Hanoi. We hadden het nu wel zo'n beetje gehad met het gefriemel en getoeter, goed om verder te trekken. Maar eerst wilden we nog even onze voorraad Vietnamese Dong aanvullen omdat er een flinke fee werd gerekend bij het gebruik van mijn creditcard bij het afrekenen van het hotel.
De receptionist stuurde ons naar de ANZ Bank omdat daar 5 miljoen dong kon worden gepind, elders is dat 2 miljoen. Echter, het werkte voor geen meter. Geen geld, noch op de ABN-pas, noch op de SNS-pas, noch op de ING-pas. Met de smoor in liepen we terug naar het hotel, passeerden nog 7 betaalautomaten waar eveneens geen dong door de gleuf gleed. Voordat ik mijn creditcard in de strijd gooide, gingen we achter de laptop zitten en bekeken onze ABN rekening. "Pinnen in het buitenland" googleden we en jawel hoor, daar kwam de aap uit de mouw. Al onze passen waren Europapassen. Gauw er wereldpassen - wat is internet toch fijn - van gemaakt en weer naar de bank. Onderweg schoot Letty een Nederlands paar aan en die gaven ons de tip van de Citybank. Daar pinden we moeiteloos 14 miljoen dong op 1 pas.......
Een taxi bracht ons om 19.00 uur naar het station waar we al om 19.20 uur inscheepten op de nachttrein naar Hue. We schrokken flink. Ondanks positieve verhalen van diverse vrienden lag dit toch wel buiten onze comfortzone. Een kleine, smalle, donkere coupé met twee beneden bedden en twee bovenbedden. Bij het reserveren waren alle beneden bedden al uitverkocht, dus vooruit maar, een bovenbed. Maar dit hadden we niet verwacht. We waren gedwongen op ons bed te zitten of om op de gang te staan, andere smaken waren er niet.
Om een lang verhaal kort te maken, viel het achteraf best wel mee. De bedden lagen prima en we sliepen eigenlijk de hele nacht best goed ondanks het feit dat Guus Meeuwis de hele nacht luidkeels meereisde (gedeng gedeng, gedeng gedeng, etc.).
Om half tien arriveerden we in Hue waar onze transfer al klaar stond om ons naar het Jade hotel te brengen. De ontvangst was weer echt Vietnamees: thee, koffie, een schaal vruchten, vruchtensap, een kaart van de stad en persoonlijke uitleg over de bezienswaardigheden.
Het is nog steeds bewolkt maar lekker warm, 24 graden. Hue is een veel rustiger stad dan Hanoi en heeft brede wegen met aan beide zijn moderne winkels. Het eten is hier heel anders dan in Hanoi, we lunchten met een soort pannenkoekjes met daarin garnalen, varkensvlees, groenten, en dat alles wordt in een kommetje soep gedoopt vergezeld van de verse groenten als sla, koriander en andere verse kruidige blaadjes. Er zat een pindasaus bij die ons eerder aan een natte hond dan aan pindakaas deed denken, het was wel even wennen maar als je over de natte hond heen was, smaakte het toch wel. Ditmaal aten we ook gestoomde loempia's, echt heerlijk.
Vanuit Hue de hartelijke groeten.
PS. inmiddels heb ik een aantal foto's en video's op deze site gezet maar van Esther kreeg ik te horen dat dat niet gelukt was. Ik ga eraan werken.
Nogmaals PS. Het is gelukt. Let bij het videootje vooral op de (niet)actie van de twee agenten rechts in beeld. Aan het eind van het filmpje komt er toch nog een flitsende actie van één van de twee.
-
21 Januari 2016 - 12:22
Martine:
Wat een leuk reisverslag. Verheug me er nu al elke dag op. Groeten Mar. -
22 Januari 2016 - 08:15
Gerrit En Astrid:
Heel erg leuk om jullie verslagen te lezen. Na afloop heb je een heus boekwerkje. Hebben jullie een koffer voor al die miljoenen? En, jullie hebben de GoPro mee, leuk om de beelden in full HD te zien. Wat een tegenstellingen. Het gekrioel van die scooters in de stad (ik zeg je moet daar fietsen gaan verkopen...) tegenover de rust van de beelden vanuit de boot. Dat met die stokjes eten Letty is nog best lastig zo te zien, maar je doet wel lekker lang over je eten. -
22 Januari 2016 - 14:00
Dick En Ellen:
Hallo Letty en Erik,
Dagelijks genieten we van jullie leuke verhalen. En jullie reis door Vietnam zorgt ervoor dat we de berichten over het land goed volgen. Zo ook van de schildpad. Op NOS.NL stond onderstaande tekst daarover:
"Vietnam is in rouw om de dood van een reuzenschildpad. De schildpad was zo'n beetje de nationale mascotte van Vietnam en wordt als heilig beschouwd.
De bijna 200 kilo zware schildpad leefde in een meer in het centrum van de hoofdstad Hanoi. Volgens wetenschappers zou hij meer dan honderd jaar oud zijn geworden.
De schildpad werd maar zelden gespot en als het dan toch gebeurde, werd dat als een gunstig voorteken gezien. Hij stond symbool voor de onafhankelijkheid van Vietnam. Volgens de legende versloeg de Vietnamese koning Le Loi de Chinese overheersers met behulp van een gouden zwaard, uitgeleend door de schildpad uit het meer. Na de strijd kwam de schildpad het zwaard weer opeisen.
Slechte tijden
Met de dood van de schildpad wordt gevreesd dat er slechte tijden aankomen, in het bijzonder voor de nieuwe leider van het communistische land. Het twaalfde congres van de Communistische Partij, waar iedere vijf jaar de nieuwe leiders worden gekozen, is vandaag begonnen.
Los van de mythische waarde had de schildpad ook een wetenschappelijke waarde. Volgens sommige wetenschappers had hij slechts drie bekende soortgenoten, twee in China en een in een ander meer in Hanoi."
Geniet samen verder van jullie mooie tocht. Een goed weekend gewenst en hartelijke groet van Dick en Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
