Maandag 22 februari. Vanochtend direct na het ontbijt een scooter gehuurd. Een 'brommer' doet teveel aan knetteren denken en aan een vossenstaart achterop. Nee, dit is een scooter; zoals op een Vespa zit je achter een breed scherm en hij maakt nauwelijks enig geluid. Volgens de kilometerteller zou hij 160 km/uur kunnen rijden maar dankzij het feit dat ik in ons land nog nooit op een brommer of scooter heb gereden leek ons een maximum van 40 km/uur best wel mooi.
En met die snelheid reden we in een uur naar het zuidelijkste punt van het eiland. De wegen zijn prachtig, mooi geasfalteerd en zeer breed. Na een uur waren we bij Sao Beach. Als je op Google invoert "wat zijn de mooiste stranden van Vietnam?" komt als antwoord "Sao Beach" als eerste uit de bus. De verwachtingen waren dus enigszins opgeschroefd maar ter plaatse lieten we die opwinding varen. Inderdaad, het zand is zilverwit, de zee lichtgroen tot azuur, de palmbomen hangen over het witte zand, maar.......... een troep dat er ligt. Blijkbaar is op Phu Quoc de afvalinzameling niet of slecht geregeld dus gooit men alle afval neer op de plaatsen met de hoogste bewonersconcentartie. Wat ongelooflijk zonde om zoveel huisvuil achter te laten aan de rand van dit strand, het verliest daardoor zijn aantrekkelijkheid volkomen. Wel vonden we een aantal prachtige stukken zeeschuim, het rugpantser van de zeekat, een octopus waarvan na het sterven dat rugpantser naar een kust drijft. Dat zeeschuim ging mee in de rugtas als exotisch hapje voor het pietje van Harrie en Rie.
Na beiden een kokosnoot te hebben leeg geslurpt en geschraapt op het terras aan het strand klommen we weer op onze scooter en reden naar een markt in de buurt waar Letty bananen, mandarijnen en grapefruit kocht. Via dezelfde weg, meer wegen tussen midden en zuid Phu Quoc zijn er niet, reden we terug naar ons bungalowtje in Duong Dong. We aten wat fruit en begonnen aan onze siësta.
Om 15.00 uur bestegen we onze scooter weer en reden ditmaal via Duong Dong in noordelijke richting. Op een scooter rijden door het drukke verkeer van een stad is voor een onervaren Nederlander niet echt een pretje. Het oversteken in een stad hebben we nu wel onder de knie maar het scooter rijden in zo'n chaos vereist nog wel wat oefening. En daar zal het wel niet meer van komen.
Buiten de stad reden we weer op een prachtige egale brede weg langs de kust tot we een weg naar links ontdekten en inreden. Letty maakte daar langs de kant van de weg een video opname van mij hoe ik met mijn Willempie helm op langs kwam rijden. Die video is niet voor de openbaarheid........
Aan het eind van de weg was een adembenemend mooi strand. Minder vervuild dan Sao Beach en doodstil. Jammer dat je voor het bereiken van zo'n paradijselijke plek met wit zand, blauwe zee en palmbomen wel over vervoer moet beschikken om er te komen. Het ligt zeker 10 km van Duong Dong af.
Om 17.00 uur waren we weer 'thuis', pakten ons dagelijkse ijskoude verwenpakket in de rugzak en liepen naar het strand om weer van de zonsondergang te genieten. Hierna hebben we nog vier volle dagen hier en we spraken af dat we nog vier zonsondergangen zouden beleven op dit fijne, rustige strand op 500 meter van onze bungalow.
Het diner was weer bij ons favoriete restaurantje, de kaart is dermate uitgebreid dat je wekenlang iedere avond een ander gerecht kunt kiezen. Ditmaal waren het springrolls en daarnaast squid (inktvisjes) met rijst, gember en knoflook.
Nu zijn we weer in onze gerieflijke kamer, Letty mediteert en ik schrijf "dag allemaal".