Vietnam 2016.
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Erik
02 Februari 2016 | Vietnam, Hội An
Dinsdag 2 februari. Soms zit 't mee, soms zit 't tegen. Dit was typisch zo'n dag waarvan we graag hadden gewild dat het wat meer mee zat.
Maar eerst nog even gisteren. Letty's hoofdpijn was weer verdwenen maar we deden het toch nog even rustig aan. Na het ontbijt samen dezelfde fietstocht gemaakt die ik de dag ervoor al geïnitieerd had. En we genoten van rijstvelden, rust, de grote Boeddhistische begraafplaats, het pad langs de rivier en in Hoi An de leuke Japanse Brug, ook wel Chinese Brug genoemd. Als je hem nou de Split Eye Bridge noemt, ben je van alles af.
In de stad bij ons favoriete tentje een laatste lunch met draft beer (Letty niet, uit voorzorg) genoten. We vinden het echt jammer hier te gaan vertrekken, maar er komt vast nog veel leuks, we zijn nog niet op de helft van onze vakantie......
Vanochtend werden we om 07.00 uur gewekt door harde klanken van trommels en andere instrumenten. Letty schoot in de kleren, ging naar de straat en was nog net op tijd om een Vietnamese begrafenisstoet te zien. Daarna ontbeten we voor de laatste keer met die inmiddels legendarische baquettes en omelet. We zijn erachter gekomen dat ze ze zelf bakken van een mengsel van rijstmeel en tarwemeel, etc. Dat verklaart ook de temperatuur van de broodjes als ze op tafel komen.
Met weemoed namen we afscheid van die lieve mensen die onze week mede zo bijzonder hadden gemaakt. Het busje was stipt om 09.00 uur voor de deur en in een uur reden we naar het station van Da Nang. In het busje zaten ook twee Engelse meisjes die ons goede tips gaven voor verblijf op een "Bounty eiland". Dat gaan we beslist doen.
In het busje deelden we de conclusie dat in Vietnam alles op tijd is, dat iedereen zijn afspraken nakomt en dat iedereen te vertrouwen is. In dat eerste werden we op het station teleurgesteld. De trein had "10 minutes" vertraging. Na een kwartier was dat nog steeds "10 minutes", ja zo kun je wel aan de gang blijven. Dat is net zoiets als "morgen gratis bier".
En toen zat het tegen. De trein vertrok ruim een half uur te laat en was van een onbeschijflijke staat. We weten dat de Vietnamese treinen te oud, te slecht onderhouden en te gammel en vies zijn. Tot nu toe hadden we het niet slecht getroffen maar dit veroorzaakte toch een dipje. Ondanks het feit dat we de duurste plaatsen hadden geboekt zaten we op stoelen die waarschijnlijk gratis verstrekt waren door een Chinese luchtvaartmaatschappij die ze nog had liggen van het laatste propellorvliegtuig dat al veertig jaar geleden uitgefaseerd was. Vrijwel alle plaatsen waren bezet, Vietnamezen sluiten meteen alle gordijnen en gaan liggen slapen tot ze hun bestemming bereikt hebben. Wij niet. Wij gaan 10 uur van het landschap zitten genieten. Op zich was dat mooi maar de blik op de rijstvelden werd om de haverklap verstoord door een langs rennende kakkerlak. Letty heeft er minsten 4 om zeep gebracht. Tussen de slaapjes door eet men, drinkt men, gaat men roken op de overloop tussen twee wagons of zit men met een mobiel apparaat in zijn handen. Dan is een treinreis van 10 uur wel heel erg lang. De catering aan boord is prima, er is van alles te krijgen. Jammer dat er ook een losse muis rondloopt en dat Letty daardoor gedwongen is met haar benen omhoog te zitten.
We bestudeerden samen het gedrag van de meereizende Vietnamezen. Een van de meest gebruikelijke handelingen hier is het ongegeneerd leeg baggeren van het reukorgaan. Gewoon je vinger naar binnen frotten, ronddraaien en dan net zo lang tot je 'beet' hebt. Het resultaat bekijken en, als het tegenvalt, de gehele handeling opnieuw starten. Er werd overigens niet van gesnoept zoals Tim zo graag doet ("Opa, ik vind neuspulk to zooo lekker").
Geheel tegen iedere verwachting in kwamen we precies op tijd in Nha Trang aan. En toen zat het weer mee. Meteen een taxi, rechtdoor naar ons hotel, inchecken, uitpakken en om 22.30 uur nog even de straat op om een ontspannend drankje te scoren. Voor mij dus, Letty houdt het op water, ijzersterk.
Morgen gaan we Nha Trang verkennen, we weten al wel dat ons hotel modern en uiterst comfortabel is, en met een king-size bed.
Vanuit Nha Trang heel hartelijk gegroet.
Maar eerst nog even gisteren. Letty's hoofdpijn was weer verdwenen maar we deden het toch nog even rustig aan. Na het ontbijt samen dezelfde fietstocht gemaakt die ik de dag ervoor al geïnitieerd had. En we genoten van rijstvelden, rust, de grote Boeddhistische begraafplaats, het pad langs de rivier en in Hoi An de leuke Japanse Brug, ook wel Chinese Brug genoemd. Als je hem nou de Split Eye Bridge noemt, ben je van alles af.
In de stad bij ons favoriete tentje een laatste lunch met draft beer (Letty niet, uit voorzorg) genoten. We vinden het echt jammer hier te gaan vertrekken, maar er komt vast nog veel leuks, we zijn nog niet op de helft van onze vakantie......
Vanochtend werden we om 07.00 uur gewekt door harde klanken van trommels en andere instrumenten. Letty schoot in de kleren, ging naar de straat en was nog net op tijd om een Vietnamese begrafenisstoet te zien. Daarna ontbeten we voor de laatste keer met die inmiddels legendarische baquettes en omelet. We zijn erachter gekomen dat ze ze zelf bakken van een mengsel van rijstmeel en tarwemeel, etc. Dat verklaart ook de temperatuur van de broodjes als ze op tafel komen.
Met weemoed namen we afscheid van die lieve mensen die onze week mede zo bijzonder hadden gemaakt. Het busje was stipt om 09.00 uur voor de deur en in een uur reden we naar het station van Da Nang. In het busje zaten ook twee Engelse meisjes die ons goede tips gaven voor verblijf op een "Bounty eiland". Dat gaan we beslist doen.
In het busje deelden we de conclusie dat in Vietnam alles op tijd is, dat iedereen zijn afspraken nakomt en dat iedereen te vertrouwen is. In dat eerste werden we op het station teleurgesteld. De trein had "10 minutes" vertraging. Na een kwartier was dat nog steeds "10 minutes", ja zo kun je wel aan de gang blijven. Dat is net zoiets als "morgen gratis bier".
En toen zat het tegen. De trein vertrok ruim een half uur te laat en was van een onbeschijflijke staat. We weten dat de Vietnamese treinen te oud, te slecht onderhouden en te gammel en vies zijn. Tot nu toe hadden we het niet slecht getroffen maar dit veroorzaakte toch een dipje. Ondanks het feit dat we de duurste plaatsen hadden geboekt zaten we op stoelen die waarschijnlijk gratis verstrekt waren door een Chinese luchtvaartmaatschappij die ze nog had liggen van het laatste propellorvliegtuig dat al veertig jaar geleden uitgefaseerd was. Vrijwel alle plaatsen waren bezet, Vietnamezen sluiten meteen alle gordijnen en gaan liggen slapen tot ze hun bestemming bereikt hebben. Wij niet. Wij gaan 10 uur van het landschap zitten genieten. Op zich was dat mooi maar de blik op de rijstvelden werd om de haverklap verstoord door een langs rennende kakkerlak. Letty heeft er minsten 4 om zeep gebracht. Tussen de slaapjes door eet men, drinkt men, gaat men roken op de overloop tussen twee wagons of zit men met een mobiel apparaat in zijn handen. Dan is een treinreis van 10 uur wel heel erg lang. De catering aan boord is prima, er is van alles te krijgen. Jammer dat er ook een losse muis rondloopt en dat Letty daardoor gedwongen is met haar benen omhoog te zitten.
We bestudeerden samen het gedrag van de meereizende Vietnamezen. Een van de meest gebruikelijke handelingen hier is het ongegeneerd leeg baggeren van het reukorgaan. Gewoon je vinger naar binnen frotten, ronddraaien en dan net zo lang tot je 'beet' hebt. Het resultaat bekijken en, als het tegenvalt, de gehele handeling opnieuw starten. Er werd overigens niet van gesnoept zoals Tim zo graag doet ("Opa, ik vind neuspulk to zooo lekker").
Geheel tegen iedere verwachting in kwamen we precies op tijd in Nha Trang aan. En toen zat het weer mee. Meteen een taxi, rechtdoor naar ons hotel, inchecken, uitpakken en om 22.30 uur nog even de straat op om een ontspannend drankje te scoren. Voor mij dus, Letty houdt het op water, ijzersterk.
Morgen gaan we Nha Trang verkennen, we weten al wel dat ons hotel modern en uiterst comfortabel is, en met een king-size bed.
Vanuit Nha Trang heel hartelijk gegroet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
