Vietnam 2016.

Maandag 8 februari. Nieuwjaarsdag in Vietnam. We wensen iedereen een heel gelukkig Jaar van de Aap.
Gisterochtend eerst een schitterende strandwandeling gemaakt naar het zuiden. Naarmate je verder komt wordt het steeds rustiger en krijgt het strand een steeds Bounty-eiland-achtiger karakter. Op een stil plekje hebben we heerlijk in de zon zitten lezen. Wel nam de wind in de loop van de ochtend toe tot stormkracht hetgeen te zien is aan de uitbundige branding.
Bij terugkeer in het hotel bracht de mailbox een onaangename verrassing. We hadden voor dinsdag 9 februari een vlucht met Vietjetair naar Ho Chi Minh City geboekt. De keuze was uit een vlucht voor 20 euro p.p. om 07.45 uur of voor 40 euro p.p. om 14.25 uur. We hadden voor de 'duurste' vlucht gekozen vanwege het vroege tijdstip van de goedkoopste. En wat denk je? Heeft Vietjetair de vlucht vervroegd naar 07.20 uur. Dit is onze tweede vlucht met deze maatschappij en tevens de tweede vlucht die niet op het afgesproken tijdstip vertrekt.
Overal in de stad klinkt lawaai van optredens, muziek en andere activiteiten. Je voelt dat er iets in de lucht zit, oudejaarsavond komt eraan.
We waren al vroeg in de avond op de kamer en besloten ons later in het feestgedruis te storten. De hele avond was het een oorverdovend lawaai van het concert dat op het grote plein tegenover het hotel werd gehouden. Diverse bands traden op, maar om 22.00 uur werd het ineens stil. Geen muziek meer, niets. Op een site hadden we gelezen dat de Vietnamezen de jaarwisseling in huiselijke kring doorbrengen dus vermoedden we dat iedereen verdwenen was om op tijd thuis te zijn. Met die gedachte vielen we in slaap om om 00.05 uur gewekt te worden door harde knallen. Hoofd uit het raam, niets te zien. Dus dachten we dat het slechts om rotjes en bommen ging. Fout, helemaal fout. Later kwamen we erachter dat we een prachtig vuurwerk gemist hadden en tevens een live band. We gingen toch om kwart over twaalf het bed uit, in de kleren, de straat op. Daar werd het net erg stil. Op de boulevard was wel heel veel verkeer maar van vuurwerk of muziek was geen sprake meer. Met de pest in dat we toch een leuk feest gemist hadden liepen we terug naar het hotel. In de lobby had de eigenaar voor de gasten een feestje met bier, cola en koekjes aangericht en werd het toch nog gezellig. Tot over tweeën borrelden we met leuke mensen uit Canada, Zwitserland en Zuid Afrika. Ook hier deden we goede ideeën op voor de rest van onze reis.
Vanochtend om 07.15 uur ontbeten en daarna voor een afternight naar de kamer, beetje lezen, beetje chatten, etc.
Laat in de ochtend een wandelingetje door de wijk gemaakt en om 12.00 uur naar het strand. Buiten wenst iedereen elkaar een gelukkig nieuwjaar en wisselt envelopjes (wellicht met inhoud) uit. Mensen zijn feestelijk gekleed en kinderen krijgen ballonnen. Onderweg kwamen we een zeer indrukwekkende drakendans tegen. We waren zeer onder de indruk van de lenigheid van beide mannen onder het drakenpak. Twee draken worden onder het ritme van trommels en ander slagwerk tot kalmte en overgave gemaand door verklede mannen.
Ook ontdekten we een artcentre waar vrouwen met naald en draad schilderijen maken. Een schilderij van ca. 50 x 50 cm. - je moet er van houden, maar heel knap gemaakt - kost 5 maanden om te worden vervaardigd. Daarna wordt hij voor 1.800 US dollar verkocht. Er liep een groep Amerikanen rond en die kochten alles wat ze mooi vonden.
Ons favoriete bankje onder de cypres was vrij en tot 14.00 uur genoten we van de zee, de zon, de langstrekkende Russen. Tjongejonge, meneer Poetin heeft me wel een uiteenlopend stelletje kostgangers in zijn rijk, je hebt ze in alle soorten, maten, kleuren, met en zonder tattoos en meestal met een verveeld gezicht. En nog steeds speelt dat Urbanuslied "want ik hou niet van Russinnen in bikini, Russinnen in bikini zijn obsceen,.......... enz." door mijn hoofd. Morgen in Ho Chi Minh City zal het wel verdwijnen.
Vanavond vervoer naar de luchthaven geregeld en we gaan vroeg slapen. Dus voor nu, oogjes dicht en snaveltje toe,