Vietnam 2016.

Donderdag 25 februari. Weer twee dagen niet geschreven. Zou ik dat wel hebben gedaan dan zou het een eentonig verhaal zijn geworden met de ingrediënten palmbomen, wit strand, lekkere ligbedden, lezen, lunchen, pilsje, dineren en slapen. Hoe saai wil je ’t hebben?
Vandaag was er weer volop reuring. Gisteren had ik een snorkeltour geboekt bij een plaatselijke touroperator. Alleen voor mezelf omdat Letty minder graag dan ik de zee opgaat en ook niet wil gaan snorkelen. Zij had zichzelf een stranddag met massage beloofd. Vanochtend om 08.45 werd ik keurig volgens afspraak opgehaald met een busje en na 5 minuten bij een touringcar afgezet. Die vulde zich met mensen die hetzelfde gingen doen als ik: snorkelen boven de koraalriffen ten zuiden van het eiland Phu Quoc. De organisatie was perfect, een goed Engels sprekende gids nam met ons het programma door alsmede de safetycard voor het snorkelen. Ook kregen we aanbevelingen om onze veiligheid tijdens het snorkelen te verhogen, aan ieder detail was gedacht.
We moesten ons eerst een bezoek aan een parelindustrie laten welgevallen. Op zich leek me dat niet interessant maar dat viel mee. Leuke informatie gehoord over het kweken van parels en parelmoer. Daarna werden we door de winkel geleid en konden we een snoertje met witte, roze, rode of zwarte parels kopen. Omdat ik wist dat ik Letty met een parelsnoer van € 600 tot € 1.500 geen plezier zou doen liep ik zonder aankoop naar buiten.
Een half uur later reden we de haven van An Thoi binnen en stapten uit op de pier waar ‘onze’ boot van vandaag lag. Op het bovendek, met keuze tussen zon en schaduw, vond ik een lekker plekje en zag al heel snel de haven achter me verdwijnen. Met een heerlijk fris windje voeren we over een turquoise zee tussen diverse eilanden door. De meeste eilanden waren groen, bedekt met palmbomen en hadden hagelwitte verlaten stranden. Na drie kwartier varen werd het anker uitgegooid en mochten de veertig opvarende gaan vissen op inktvissen. Er stonden kratten met mooi vistuig klaar, compleet met lood en aas eraan bevestigd. Aan dat vistuig lag het niet maar toen we na een half uur de balans opmaakten hadden de 40 vissers bij elkaar 4 visjes met ieder een lengte van niet meer dan 10 cm gevangen. Het had geen gevolgen voor de sfeer.
In een baai bij een eiland werd weer afgemeerd en konden we gaan snorkelen. De operator had voor snorkels, duikbrillen en zwemvliezen gezorgd. Het bleek dat alleen ik eigen materiaal bij me had, fijn om door mijn eigen luchtpijpje te ademen….. We kregen een uur om de koraalriffen rondom de boot te bekijken. Mooi, maar minder spectaculair en kleurrijk dan de riffen voor de kust van de Sinaï woestijn in Egypte. Er was ook een minder grote diversiteit aan vissen. Desalniettemin genoot ik ervan en maakte voor het eerst leuke onderwater filmpjes met mijn Gopro.
Na een uur was iedereen weer aan boord en werd de lunch op het benedendek geserveerd. Ondertussen voer de boot naar het volgende eiland, meerde weer af in een stille baai en konden we weer een uur gaan snorkelen. Het blijft fascinerend om in de stilte dat onderwater landschap te bewonderen.
Om drie uur waren we terug in de haven en reden met de bus naar Sao Bay, het ‘mooiste strand van Vietnam’ waar Letty en ik twee dagen geleden al waren geweest en waarvan we waren geschrokken van de vuilnisbelt. Omdat ik geen zin had om voor de derde keer de zee in te gaan, zocht ik een terras en vermaakte me met een tijdschrift. Om 17.45 werd ik keurig bij onze bungalow afgeleverd en konden Letty en ik onze ervaringen gaan uitwisselen. Zij was haar massage misgelopen omdat ze op het strand, gelukkig in de schaduw, in slaap was gevallen. Ook lekker…..toch?
We zijn nu in de fase van het aftellen beland. Overmorgen vliegen we naar Ho Chi Minh City en maandagavond vliegen we naar Abu Dhabi/Amsterdam. We vinden het ook wel weer fijn om naar huis te gaan hoewel we nu denken een aantal fijne dingen te gaan missen. Eenmaal thuis, zal dat best wel meevallen. Zojuist kwam er een emailtje binnen van Vietjet Air dat onze vlucht van zaterdag verschoven is naar 15.30 uur. Onze derde vlucht met deze maatschappij en onze derde vlucht die gewijzigd is. Op een reviewsite las ik over Vietjet Air commentaren die zonder uitzondering spreken van “the worst airline of the world”. Nou ja, als we op zaterdag maar in Ho Chi Minh City zijn. Tot later.