Vietnam 2016.

Woensdag 3 februari. Onze eerste dag in Nha Trang, een volstrekt andere stad dan alle voorgaande die we bezochten. Veel mensen zeggen dat je in deze stad niets te zoeken hebt omdat het een Russische enclave zou zijn. En daar zit wel een zekere waarheid in. Negentig procent van de buitenlandse toeristen zijn Russen, een lomp, vreugdeloos, veel te dik en fysiek lelijk volk. De Vietnamezen hebben daar best een hele klus aan, ze hebben zich in die zin aangepast dat overal alle teksten, menukaarten en reclames ook in het Russisch zijn. Wij vonden dat een uitdaging en dachten "wij gaan de Russen opzoeken".
Het ontbijt genoten wij op de 12e verdieping met een grandioos uitzicht op de oceaan. Ook hier is het ontbijt weer prima, een mix van westerse en Vietnamese gerechten. Na het ontbijt gingen we de stad verkennen en vergaapten ons aan de prestigieuze hotels, 30 tot 40 verdiepingen is hier heel gewoon. Het is een mondaine stad met prachtige restauranttuinen waar je voor 9 tot 12 euro onbeperkt kunt gaan eten in een mooie ambiance.
Om de hoek van ons hotel is een gebouw van de communistische partij. Daar was blijkbaar een bijeenkomst met veel rode bobo's want het voorplein en de boulevard stonden helemaal vol met zwarte, fraaie geblindeerde auto's. Na een flinke wandeling hadden we een aardig beeld van deze stad gekregen en waren bepaald onder de indruk van de grandeur, mede bepaald door zeer brede wegen, grote pleinen en indrukwekkende gebouwen.
Ons hotel ligt aan een stil doodlopend straatje dat rust garandeert. Bij een tentje aan de overkant lunchten we en maakten bij de buren een afspraak voor een massage om 16.00 uur. Terug op de kamer gingen we zakendoen, we boekten vliegtickets van deze stad naar Ho Chi Minh City, volgende week dinsdag, en tevens op 27 februari van Phu Quok terug naar Ho Chi Minh Stad. Ook reserveerden we een hotel in die stad voor de eerste twee dagen na Nha Trang.
De massage van 16.00 uur was een afknapper. Letty werd gemasseerd door een blinde masseur die het erg goed deed, de dame die mij onder handen zou nemen arriveerde pas om 16.10 uur. We hadden afgesproken dat we beiden een uur gemasseerd zouden worden, dat werd in mijn geval drie kwartier. Daarbij kwam dat mijn masseuse qua lengte nauwelijks groter was dan mijn kleinzoon Tim van 6. Een lichtgewicht die bovenop mij klom maar desondanks geen gewicht in de strijd kon gooien om een beetje stevig te masseren. Het was een soort stevig aaien en ze raffelde alles snel af. Klagen bij de eigenaresse hielp, we kregen 40 cent korting. We komen niet meer terug.
Tijdens het diner (Letty inktvisjes, ik gamba's) kwamen we weer tot een interessante conclusie. De Vietnamezen zijn gek op zoet, zelfs hartige crackers zijn gesuikerd, in sauzen en dressings zit suiker, etc. Maar in deze stad is het wel heel erg opvallend. Zelf in de soep proef je suiker en we vragen ons met reden af of dit een aanpassing aan de Russische toeristen zou kunnen zijn. Nergens in Vietnam kwamen we namelijk deze mate van zoetigheid tegen en nergens in Vietnam zoveel Russen......
Tijdens onze wandeling terug naar het hotel kwamen we aan het strand een groot podium tegen waar diverse muzikale optredens waren. Aan tafels met bloemstukken zaten kopstukken van de partij waarachter het gewone publiek zich bevond. Het is ook overal hetzelfde, hier traden de Vietnamezen Gor Don, Re Nee en Ge Rard op, overigens niet onverdienstelijk. We maakten er wat leuke videootjes van. En nu gaan we slapen, morgen weer een dag. Dag allemaal.