Vietnam 2016.
Door: Erik
Blijf op de hoogte en volg Erik
14 Januari 2016 | Vietnam, Hanoi
Donderdag 14 januari. We zijn dus in Hanoi, een stad met allemaal vriendelijke behulpzame mensen. Je begrijpt niet waarom de Amerikanen zo nodig bommen moesten gooien op de hoofden van deze lieve mensen. Je krijgt nu een goed beeld wie het zijn, die mensen die zo gehaat werden door de Amerikanen.
Maar goed, terug naar de tegenwoordige tijd. Het regende vanochtend toen we gingen wandelen. Dwars door de oude wijk van Hanoi naar een meer. Grappig om te zien dat iedere straat zijn eigen typische soort winkeltjes heeft. Op de heenweg liepen we door de straat van de kledingwinkeltjes, op de terugweg door straten van drankwinkels, straten met bars, straten met touwwinkels. We waren weer geïmponeerd door de - ook hier - duidelijk aanwezige Franse bouwstijl. Aan het meer stond een groot wit gebouw met palmbomen op het dak, dat zó uit Monte Carlo was geplukt. In het meer ligt een eilandje met daarop een zeer indrukwekkende Bhoeddistische tempel, vanwege de sfeer bleven we er lange tijd hangen. Grappig om te zien was het offeren. Er werd een bord uit een tasje gepakt, daarop werden, bloemen, fruit, koekjes en sigaretten (het bewijs dat Bhoedda rookt) gelegd. Met dat bord in de hand worden gebeden tegenover een beeld uitgesproken en na het gebed keert men terug naar het tasje waar bloemen, fruit, koekjes en sigaretten weer ingestopt worden om ze weer mee naar huis te nemen. Welke god pikt zoiets? Bhoedda wel, fijne man dus.
In de regen liepen we het meer rond en komen weer in de oude stad. Daar vergapen we ons aan alle nering die op straat plaats vindt. We zien veel mensen met twee grote schalen met fruit, groente of aardappelen, verbonden door een dikke bamboestok die over een schouder ligt. Het zijn zonder uitzondering vrouwen met een traditionele puntige hoed.
We nemen even een paar uur rust op de hotelkamer om halverwege de middag weer een lange wandeling te gaan maken. Wat opvalt zijn de vele parkjes met de meest uiteenlopende bloembedden, er is veel kleur in deze stad.
Wat valt ons nog meer op? De huizenbouw........ vrijwel alle huizen zijn heel smal en wel vier, vijf verdiepingen hoog (flatgebouwen van 1 kamer breed). We lezen dat de onroerend zaakbelasting wordt geheven per meter breedte. Sommige huizen zijn wel 60 meter diep maar dat maakt voor de fiscus niet uit. Dat verklaart ook waarom de meeste hotelkamers zonder ramen zijn. De meeste kamers liggen in het gebouw, niet aan de voor- of achterkant.
De meeste Vietnamezen zijn uiterst vriendelijke mensen. Ze hebben echter niet het uitbundige, extraverte gedrag van de Indonesiërs, ze zijn ingetogener. Er wordt hier ook minder gelachen, maar behulpzaam zijn ze zeker en doen er alles aan om het je naar de zin te maken. Behalve als ze met hun honderdduizenden tegelijk op de brommer zitten en jij toevallig wilt oversteken. Dat is nog steeds een happening die niet geschikt is voor zenuwenlijers. Letty en ik zijn dat niet, sterker nog, we beginnen er zelfs plezier in te krijgen om de drukste en breedste straten lachend te trotseren zonder geraakt te worden.
En dan dat eten........ alles is zo vol van smaak, goed gekruid. Er worden veel groenten gebruikt (vanavond bestelden we een extra schaal spinazie, daar was minstens een bol knoflook doorheen gesnipperd) en er is een enorme diversiteit van gerechten. Eten is een feest hier.
Hoewel we weer in een heerlijk en comfortabel hotel zitten, gaan we morgen naar een ander hotel. Ook hier in de wijk. Je vraagt je natuurlijk af waarom je een fijn en comfortabel hotel verruilt voor een ander. Dat vertel ik nog wel.......... wordt vervolgd.
Maar goed, terug naar de tegenwoordige tijd. Het regende vanochtend toen we gingen wandelen. Dwars door de oude wijk van Hanoi naar een meer. Grappig om te zien dat iedere straat zijn eigen typische soort winkeltjes heeft. Op de heenweg liepen we door de straat van de kledingwinkeltjes, op de terugweg door straten van drankwinkels, straten met bars, straten met touwwinkels. We waren weer geïmponeerd door de - ook hier - duidelijk aanwezige Franse bouwstijl. Aan het meer stond een groot wit gebouw met palmbomen op het dak, dat zó uit Monte Carlo was geplukt. In het meer ligt een eilandje met daarop een zeer indrukwekkende Bhoeddistische tempel, vanwege de sfeer bleven we er lange tijd hangen. Grappig om te zien was het offeren. Er werd een bord uit een tasje gepakt, daarop werden, bloemen, fruit, koekjes en sigaretten (het bewijs dat Bhoedda rookt) gelegd. Met dat bord in de hand worden gebeden tegenover een beeld uitgesproken en na het gebed keert men terug naar het tasje waar bloemen, fruit, koekjes en sigaretten weer ingestopt worden om ze weer mee naar huis te nemen. Welke god pikt zoiets? Bhoedda wel, fijne man dus.
In de regen liepen we het meer rond en komen weer in de oude stad. Daar vergapen we ons aan alle nering die op straat plaats vindt. We zien veel mensen met twee grote schalen met fruit, groente of aardappelen, verbonden door een dikke bamboestok die over een schouder ligt. Het zijn zonder uitzondering vrouwen met een traditionele puntige hoed.
We nemen even een paar uur rust op de hotelkamer om halverwege de middag weer een lange wandeling te gaan maken. Wat opvalt zijn de vele parkjes met de meest uiteenlopende bloembedden, er is veel kleur in deze stad.
Wat valt ons nog meer op? De huizenbouw........ vrijwel alle huizen zijn heel smal en wel vier, vijf verdiepingen hoog (flatgebouwen van 1 kamer breed). We lezen dat de onroerend zaakbelasting wordt geheven per meter breedte. Sommige huizen zijn wel 60 meter diep maar dat maakt voor de fiscus niet uit. Dat verklaart ook waarom de meeste hotelkamers zonder ramen zijn. De meeste kamers liggen in het gebouw, niet aan de voor- of achterkant.
De meeste Vietnamezen zijn uiterst vriendelijke mensen. Ze hebben echter niet het uitbundige, extraverte gedrag van de Indonesiërs, ze zijn ingetogener. Er wordt hier ook minder gelachen, maar behulpzaam zijn ze zeker en doen er alles aan om het je naar de zin te maken. Behalve als ze met hun honderdduizenden tegelijk op de brommer zitten en jij toevallig wilt oversteken. Dat is nog steeds een happening die niet geschikt is voor zenuwenlijers. Letty en ik zijn dat niet, sterker nog, we beginnen er zelfs plezier in te krijgen om de drukste en breedste straten lachend te trotseren zonder geraakt te worden.
En dan dat eten........ alles is zo vol van smaak, goed gekruid. Er worden veel groenten gebruikt (vanavond bestelden we een extra schaal spinazie, daar was minstens een bol knoflook doorheen gesnipperd) en er is een enorme diversiteit van gerechten. Eten is een feest hier.
Hoewel we weer in een heerlijk en comfortabel hotel zitten, gaan we morgen naar een ander hotel. Ook hier in de wijk. Je vraagt je natuurlijk af waarom je een fijn en comfortabel hotel verruilt voor een ander. Dat vertel ik nog wel.......... wordt vervolgd.
-
14 Januari 2016 - 17:55
Dick En Ellen:
Hallo Erik en Letty,
Wat een boeiend verhaal weer. We volgen jullie op de 'voet'. Helemaal met zo'n cliffhanger aan het eind van het verhaal.
Hartelijke groet,
Dick en Ellen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
