Vietnam 2016.

Maandag 25 januari. Gisteren geen verslag, er viel ook helemaal niets te vertellen. Het regende de hele dag en als het niet regende dan stortregende het. Weliswaar gingen we met onze pluutjes nog even naar de supermarkt aan de overkant van de rivier maar daarna kropen we weer lekker op ons bed om de rest van de dag te gaan liggen lezen en om op sites als Booking.com en Tripadvisor.com alvast te kijken naar volgende onderkomens. Alleen voor de lunch gingen we er even uit, het was weer overheerlijk en zo veel dat we besloten het diner maar eens over te slaan.
Vanochtend namen we met oprechte weemoed afscheid van de lieve meisjes van het hotel in Hue. In dit hotel hadden we het meest dierbare contact met Vietnamezen tot nu toe, en we hebben er in ieder geval weer Facebook vrienden bij.
En het regende nog steeds, de temperatuur is 16 graden maar we zijn er nog steeds enthousiast onder. Uiteraard vinden we het jammer maar de pret en de beleving is nog steeds van een hoog gehalte. In 10 minuten waren we met de taxi op het station voor onze reis naar Da Nang. We wisten uit reviews dat de linkerzijde van de trein de beste uitzichten bood, en jawel, deze keer hadden we de beste plaatsen van de wagon: links en precies in het midden met vier stoelen en een tafeltje ertussen. Het grootste gedeelte van de rit was adembenemend, langs de grillige kust van centraal Vietnam met de woeste golven van de Indische Oceaan onder ons. Misschien maakte het zwaarbewolkte weer de beelden nog wel indrukwekkender. We genoten zeer en maakten het ons nog plezieriger door onszelf op een ZwölfUhrken (een uitdrukking van Duitse vrienden) te tracteren. We hadden in de handbagage wodka, koude cola en glaasjes, kortom.......... het werd een feestelijke rit. Jammer dat we om 13.00 uur in Da Nang arriveerden.
Hier was het droog en een taxi bracht ons in 20 minuten naar het hotel. En dat kost je dan € 4,40.
Weer een keurige kamer, weliswaar met twee bedden maar dat wisten we tevoren. De kamers met grote bedden waren al geboekt.
De wijk waarin we zitten, is de meest on-Vietnamese wijk tot nu toe. Het lijkt erop dat hier een Las Vegas verrijst, grote hotels en meestal van een flinke luxe. Geen omgeving om lang te blijven, overmorgen vertrekken we naar Hoi An.
Maar als eerste gingen we lunchen en ontdekten een klein restaurant waar alleen Vietnamezen zaten. Terzijde, voordat ik de maaltijd beschrijf, eerst even een raadseltje: Ork, ork, ork, soep eet je met een .............? Hahahaha, weer mis. Met stokjes. Ja, met stokjes. We zijn inmiddels in "Eten met stokjes 3.0" beland, we doen het perfect. De soep van vanmiddag was overvol met mie (van rijstmeel), rundvlees, groenten en tevens een donkergroene staaf. We dachten aanvankelijk aan stoepkrijt maar gezien de verrukkelijke smaak stelden we onze beoordeling bij. En natuurlijk weer met de gebruikelijke mand met kruiden en slasoorten. Je gooit iedere keer een pluk groenvoer in de soep, doopt het onder vloeistofniveau en eet het met de stokjes eruit. Het vochtige deel van de soep is niet om te eten maar om alle andere ingrediënten van een smaak te voorzien. Wij pragmatische Hollanders lepelen aan het eind de bouillon ook nog naar binnen.
Langs een prachtige boulevard liepen we terug naar het hotel en maakten er een rustige middag van met de laptop en de tablet. We bereiden ons voor op de verdere reis naar warmere oorden. Overigens zijn de weersvooruitzichten voor de komende dagen in toenemende mate beter, het wordt warmer en de zon gaat toch nog schijnen.
Hartelijk gegroet uit Da Nang.