Vietnam 2016.

Maandag 15 februari. Soms zit het mee en soms zit het heel erg mee........ en zo'n dag hadden we vandaag. Maar eerst even terug naar gisteren want dat was ook een memorabele dag.
Om 06.30 ontbijten omdat we besloten hadden met een boot van de eigenaar van de homestay een bijna 4 uur durende tocht door de wateren van de Mekong delta te gaan maken. Samen met een Frans echtpaar waar Letty al veel contact mee had gehad, en met Ria en Ron (rara waar komen ze vandaan?) en met een alleengaande Francaise klommen we in de houten boot met overkapping in de kreek tegenover onze tropische tuin. De schipper was een jongen van niet ouder dan 20 jaar en hij deed zijn werk voortreffelijk. Door kreken en een lang kanaal kwamen we uiteindelijk bij de rivier die daar inmiddels kilometers breed was geworden. We staken hem over en kwamen bij een drijvende markt. Leuk om te zien hoe boten, doorgaans bevolkt door echtparen, soms met kinderen, allerlei vruchten en groenten verkopen in het midden van de rivier. Wie er boodschappen wil gaan doen, moet over een boot beschikken (zoiets als AH langs een snelweg waar je alleen per auto kunt komen). De ene booteigenaar verkoopt ananassen, zijn buurman papaya's en de daarnaast liggende buurman mango's.
Na de drijvende markt was het nog 10 minuten varen naar een markt op de wal. Wat we daar te zien kregen was wel een van de meest indrukwekkende zaken van onze reis. We stapten uit en belandden op een betonnen platform waar het één grote verenmassa was. Er werden kippen en eenden geplukt na te zijn gedompeld in vaten kokend respectievelijk koud water. De dode kippen en eenden lagen overal en tussen die enorme verenhopen zaten twee vrouwen met eindeloos geduld de dode beesten te ontdoen van hun verenjasjes.
Even verder waren de visverkopers met schalen, teilen, manden, etc. met in de meeste gevallen levende enorme vissen. Doorgaans waren de beesten zieltogend maar het gebeurde soms dat er zomaar een vis in een laatste levensteken voor je voeten uit een schaal sprong. Schrikken, dat wel, maar je moet toch alles eens meegemaakt hebben. De meeste visverkopers verkochten ook levende palingen die al helemaal een vluchtgedrag vertoonden, en kikkers. Jawel, levende enorme kikkers die met draadjes aan elkaar gebonden waren om vluchten te voorkomen. En verder was alles wat een mens nodig heeft of graag eet op de markt verkrijgbaar. Via de verenhoop bereikten we de boot weer en voeren naar een andere rivier waar twee roeiboten op ons lagen te wachten. Met 3 of 4 man in een boot werden we in een half uur door een kreek geroeid. Prachtig om te zien maar tevens treurigmakend om te zien hoe de Mekong delta enorm vervuild is. Er is hier geen enkele vuilverzamelende infrastructuur en daardoor is deze prachtige delta volgens ons het meest vervuilde deel van Vietnam.
Na een typisch toeristische onderbreking bij een rijstpapierproducent, honingproducent, poprijstproducent, rijstwijnproducent en wat bedelende kinderen vervolgden we onze boottocht en waren om half twaalf weer in de homestay. Omdat het gisteren onbewolkt was, werd het bloedheet en zaten en lagen (in de hangmat) we de hele middag in de schaduw op ons terras te lezen.
We hadden alle dagen een heel leuk contact met Wolf en Mona, twee Duitse gepensioneerde leraren waar we naast zaten in de bus, en die naar dezelfde homestay gingen, en die de slaapkamer naast de onze kregen. Toeval bestaat niet. 's Avonds aten we samen en hadden boeiende gesprekken.
En vanochtend vertrokken we ook weer met z'n vieren. Ditmaal naar Vinh Long gebracht met de boot, een leuke tocht. Daar namen we op de kade afscheid omdat zij met de bus naar Ho Chi Minh City gingen en wij naar een lokaal busstationnetje om de bus naar Can Tho te nemen. We waren op gezichtsafstand van het station toen er een bus naar Can Tho langs kwam en we oogcontact met de chauffeur kregen waarna hij stopte. Hij was blij met zijn extra handel, wij blij met het supersnelle vervoer.
In de bus bespraken we dat we niet meer terug gaan naar die homestay omdat die toch wel heel erg primitief is en omdat iets meer comfort en hygiëne beter bij ons past. We verheugden ons dus op het hotel in Can Tho. Na twee uur rijden arriveerden we in Can Tho op het busstation, namen direct een taxi en in 10 minuten waren we in ons hotel. En daar werden we heel erg blij van. Een heerlijke kamer met een prima bed en een super badkamer. Daar komt nog bij dat het hotel in de meest Franse wijk ligt die we tot nu toe gezien hebben in Vietnam, dat de ATM voor onze dongvoorziening naast het hotel is, en dat aan de overkant de grootste supermarkt is die we tot nu toe in dit land hebben gezien.
We konden het niet nalaten om onmiddellijk naar de Coop te gaan, daar wat zaken in te slaan en onze ogen de kost te geven aan het zeer uitgebreide assortiment. Na de supermarkt liepen we naar een park waar we enige tijd in de schaduw zaten te genieten van Can Tho, een fijne stad. Rustig, zeer brede straten (6 baans), veel bomen, mooie gebouwen en vooral opvallend veel pagodes. Op de terugweg naar het hotel passeerden we een pagode die vrijwel helemaal goudkleurig was geschilderd. We gingen de trappen op naar de ingang en ontmoetten daar een jonge monnik in oranje pij. Hij sprak Letty aan, nodigde ons uit naar binnen en met hem hadden we een lang gesprek over het monnik-zijn, over zijn leven, etc. Wederzijds maakte we foto's van elkaar en na een klein half uur gingen we na een donatie in het offerblok weer verder, helemaal onder de indruk.
Op de kamer lekker gedoucht en een paar uur op bed liggen lezen. Om vijf uur gingen we de straat op en kwamen meteen onder de indruk van de sfeer van 'onze' wijk en van het leven langs de rivier. Overal lopen oudere vrouwen die ieder een eigen houten bootje bezitten. Voor ca. 12 euro willen ze je langs drijvende markten vervoeren. Morgen gaan we eerst te voet verder de stad verkennen maar wellicht overmorgen gaan we daar gebruik van maken. Op een bankje langs de rivier waar het een komen en gaan van boten is, dronken we ons koude fünfuhrken en om zes uur besloten we te gaan eten in een restaurant waar uitsluitend Vietnamezen zaten. En daar hadden we na afloop geen spijt van.
Nu zijn we weer op de hotelkamer en gaan vroeg slapen om morgenochtend vroeg op het dakterras te gaan ontbijten om vervolgens de stad verder te gaan verkennen. En we hebben er zin in, Can Tho is een heerlijke en uitnodigende stad, fijn om er te zijn.
Vanuit Can Tho allemaal heel hartelijk gegroet, exact over 14 dagen beginnen we aan onze terugvlucht. Gisteren hadden we beiden even de gedachte dat het eigenlijk best wel fijn zou zijn om weer naar huis te gaan maar vandaag denken we daar weer met meer nuance over, we blijven lekker nog even, dus.